Ik denk dat iedere verzorgende wel eens met een huilend kind bij de speeltuin, het zwembad of de speelgoedwinkel gestaan heeft. “Ik wil niet naar huis!“. Waarop je of voet bij stuk houdt en al half naar huis loopt of een beetje ongemakkelijk gaat staat doen en dan zegt: oké over vijf minuutjes gaan we naar huis. Als je geluk hebt gaat het kind niet op de grond liggen rollen en gaat het zonder gemor mee. We zijn vaak ooggetuige van dit soort situaties. Laten we eerlijk zijn: het overkomt ons allemaal! Maar! We hebben een manier gevonden waarop onze (leen)kinderen zonder gedoe mee gaat.
We willen niet zeggen dat dit dé manier is om je kind zonder gedoe mee te krijgen uit de speeltuin. Maar wel een manier die voor ons negen van de tien keer werkt.
Hoe krijg ik mijn kind mee uit de speeltuin?
Wat voor ons werkt: De timer-methode, waar het kind zelf beslist over hoeveel minuten we weg gaan.
Ongeveer tien minuten voordat we naar huis gaan vragen we aan de (leen)kinderen: We gaan zo naar huis. Je mag kiezen hoeveel minuten we nog blijven. Waarop ze mogen kiezen. Afhankelijk van hoeveel tijd ik heb zeg ik uit een of twee handen ze mogen kiezen. Daat (4) kiest bij één hand altijd vijf minuten en bij twee handen altijd zeven haha!
Ik neem je even mee in hoe dit er voor ons uit ziet:
- Tien minuten van te voren laten we het kind kiezen over hoeveel minuten we naar huis gaan.
- We zetten samen een wekker op de telefoon.
- Ik tel tussendoor af: Nog vijf minuutjes. Nog drie minuutjes.
- Bij 2 minuten zeg ik: “We gaan over 2 minuten weg, wat wil je nog héél graag doen voordat we gaan? De glijbaan? Klimrek?”
- Wanneer de wekker gaat, gaan we weg.
- Doe dit consistent.
Dit gaat dus negen van de tien keer goed. Die tiende keer, heb ik ook een huilend kind in de speeltuin.
Hoe pakken we een huilend kind bij de speeltuin aan?
Het overkomt mij dus ook met enige regelmaat. Een huilend kind bij de speeltuin. We proberen dit zo liefdevol mogelijk te benaderen. Soms gaan dingen nou eenmaal niet zo als je wilt, bij kinderen, maar ook bij volwassenen. Redeneren waarom we naar huis gaan heeft vaak minder zin en dreigen dat we nooit meer terug komen op deze manier of zonder het kind naar huis gaan ook niet. Ik loop vaak even met hem samen naar de spullen en dan zeg ik iets als:
“Vind je het jammer dat we gaan?”
“Je zou het liefst nog de heeeele middag blijven spelen, of niet?”
“Vervelend hé, als je nog even wilt blijven en dat kan niet.”
Ik ben zo consistent mogelijk. Als de teller is afgelopen gaan we naar huis. We gaan niet de teller opnieuw instellen of toch nog eventjes blijven. Héél af en toe mag hij nog één keertje van de glijbaan. Maar meestal gaan we gelijk naar huis.
Wat doen we als hij echt niet mee wil?
Gelukkig komt dit bij ons heel weinig voor. Maar komt het wel voor, dan nemen we de “verslaggever-rol” aan: “Ik zie en hoor dat je heel erg van stuur bent. Je wilt graag nog blijven. Dat gaat nu niet. We gaan nu naar huis. Je mag zelf lopen of ik pak je even vast en dan neem ik je mee. Wat heb je liever?”
We blijven zo rustig mogelijk en beseffen ons dat vrijwel iedereen dit wel eens heeft. Dat helpt ons zelf ook de rust te bewaren.
Veelgestelde vragen
We krijgen met enige regelmaat vragen over hoe we onze kinderen mee naar huis krijgen. Hier staan de meest gestelde:
Moet je hier vanaf jonge leeftijd mee beginnen?
Nee, dat hoeft niet. Het is wel handig, omdat ze het dan gewend zijn. Maar dan is ook de vraag: Wanneer begin je er mee? Onze kleine van 13 maanden wil ook wel eens op het klimrek. Bij hem doen we het nog niet. Bij hem kondigen we aan dat als hij weer beneden is, we naar huis gaan. We gaan er binnenkort wel mee beginnen. Op een oudere leeftijd beginnen kan ook. Vertel dan dat je een nieuwe manier gaat introduceren en houd de manier ook vast.
Wanneer begin je hiermee?
Wij begonnen toen Daat 2 was. Bij Tobias gaan we iets eerder beginnen, die is nu 13 maanden. Binnenkort gaan we over op de timer-methode. Leenkinderen krijgen dezelfde behandeling.
Hoe werkt de timer-methode met meerdere kinderen?
De timer-methode werkt bij meerdere kinderen hetzelfde. Laat de kinderen om en om kiezen over hoeveel minuten je naar huis gaat. Lukt het niet en liggen alle kinderen na de timer huilend op de grond. Dan kun je er misschien even bij gaan liggen. Haha nee grapje, rustig blijven als het kan.
Deze methode werkt overigens ook echt supergoed als je samen iets met je kind gaat doen, waar je eigenlijk niet zo veel zin in hebt. Rondjes rennen met je kind voorin de kruiwagen bijvoorbeeld. Dan stel ik zelf voor de timer op x aantal minuten te zetten en dat hij dan weer even alleen verder mag spelen. Al is twee minuten rondrennen met een kind in de kruiwagen als nog erg lang haha!
We hanteren deze methode bij ons eigen kinderen(1, 4), maar ook de leenkinderen (4, 5, 7, 9).
